کشت زعفران صفر تا صد

آبیاری اول :

طبق بررسي هاي انجام شده نياز آبي زعفران در سال حدود 3000متر مكعب گزارش گرديده است

اما كشاورزان در روش سنتي به دليل عدم توجه به عمق كشت و عمق ريشه ها، بافت خاك و هم چنين بدون توجه به حجم آب قابل دسترسي ريشه ها،

اقدام به آبياري نموده و در اكثر مواقع بدون توجه به فاصله آبياري و حجم زياد آب، علاوه بر تلف شدن آب، ممكن است كاهش عملكرد مزرعه را نيز در پي داشته باشند.

آب اول (بار آب): 

در مناطق سردسیر در اوایل مهر انجام می شود و عمل سله شکنی پس از این آبیاری انجام می شود و سه هفته بعد گل ها نمودار می شوند .

آب دوم (زاج آب):

معمولا ۴۰ روز پس از آبیاری اول اتفاق می افتد .

از ضروریات این آبیاری این است که قبل از آن می باید در حدود ۱۰۰ کیلوگرم کود اوره در هکتار برای افزایش رشد رویشی در مزرعه پخش و سپس آبیاری کنیم .

دو آبیاری فوق در توسعه ریشه های پیاز زعفران و رسانیدن غذا به آن ها و رشد و نمو گیاه بسیار مهم اند.

آب سوم:

در اثر رطوبت زمستانه علف های هرز در مزرعه می رویند.

لذا در اوایل اسفند آبیاری سوم انجام می شود که عملیات وجین را آسان تر می کند.

به همین دلیل به آبیاری وجین معروف است.

آب چهارم:

 این آب که تا اواخر اسفند ماه داده می شود، برای حفظ رطوبت پیاز در خاک مهم است.

در سال های مرطوب و در نقاط سردسیر به همین چهار آب بسنده می شود .

آب پنجم (زرد آب) :

این آب که قبل از زرد شدن برگ های زعفران صورت می گیرد، آخرین آبیاری زعفران به حساب می آید و معمولا در فروردین ماه صورت می گیرد.

آبياري تابستانه :

به دليل ترس كشاورزان از خطر پوسيدگي بنه ها به علت گرماي زياد خاك مرسوم نيست

ولي طبق آزمايشات انجام شده در طي دو سال آبياري تابستانه در مزارع تازه كشت شده

17 درصد در مزارع چند ساله 40درصد عملكرد وزن گل را افزايش داده است.

بنابراين مي توان يك نوبت آبياري از دهم تا اواخر مرداد ماه را توصيه نمود.

رشد زعفران با آبیاری مزرعه آغاز می شود و اولین مرحله رشد، شروع گلدهی است.

در مناطقی که سطح زیر کشت زیاد و کمبود کارگر وجود دارد توصیه می گردد،

برای اینکه برداشت زعفران با مشکل مواجه نشود آبیاری در بین کرتها با فاصله چند روز از یکدیگر تقسیم شود

تا گل دهی کرتها در اوج خود همزمان نشود. بنابراین اولین آبیاری زعفران زمانی انجام می گردد

که سطح مزرعه خالی از گیاه است.

لازم به توضیح است که گیاه زعفران تا حدودی مقاوم به شوری است و EC آب را تا حدود ۷ الی ۸ تحمل می نماید و اگر شوری آب بیشتر باشد سبب پوسیدگی بنه ها و کاهش عملکرد مزرعه می گردد.

داشت زعفران صفر تا صد

کود دهی

تخصيص كود به اراضي زعفران كاري بايد بر اساس تجزيه خاك و ميزان مواد آلي و نسبت كربن به ازت خاك انجام گيرد.

در ايران بسته به جنس زمين و عادات زارعين از20 تا 80 تن كود گاوي پوسيده در هكتار مصرف مي گردد.

افزايش عملكرد گياه زعفران در رابطه با نسبت كربن به ازت خاك واكنش بسيار مثبتي را نشان مي دهد.

بنابراين در مصرف ازت و كودهاي آلي بايد دقت كافي داشت زيرا مصرف بيش از حد كودهاي ازته باعث برهم زدن نسبت كربن به ازت خاك (C/N) گرديده و عملكرد زعفران كاهش مي يابد.

خاكهاي كلسيم دارجهت رشد زعفران بسيار مناسبند و كودهاي دامي به دليل پتاسيم زياد جهت رفع احتياجات اين گياه استفاده مي گردد.

همچنين خاكهاي بسيار حاصلخيز به دليل افزايش رشد سبزينه اي كشت زعفران مناسب نيستند.

بهترين توصيه كودي برای داشت زعفران :

در مرحله داشت مصرف 100 كيلو گرم اوره قبل از آبياري دوم و پس از برداشت گل مي باشد

و مصرف بيش از آن حتما باعث كاهش محصول مي گردد و يا مي توان يك نوبت كود كامل با غلظت 7 در هزار در اسفند ماه مصرف نمود و يا فقط 25 تن كود گاوي پوسيده به همراه خراش اوليه به زمين اضافه نمود.

سله شکنی :

سله شكني از عمليات مهم مرحله داشت مي باشد ولازم است

پس از آبياري و به محض گاوروشدن زمين سطح مزرعه به نحوي كه بنه ها صدمه نبينند سله شكني انجام گردد.

كه در عرف زراعين اين سله شكني را كوبيدن مي گويند و توسط كج بيل، چهارشاخ فلزي،

شن كش، دندانه و يا گاو آهن ايراني انجام مي گردد.

عمق سله شكني بايد 5 تا 8 سانتي متر بيشتر باشد.

سله شكني موجب مي شود كه گلها به آساني بتوانند از خاك بيرون بيايند و نيز كود حيواني و شيميايي با لايه سطح خاك مخلوط گردد.

چنانچه عمل سله شكني با تاخير انجام گردد جوانه گلها خود را به سطح خاك رسانده

و سله شكني موجب قطع آنها مي گردد.